szczurzy ogon u psa

Tłumaczenia w kontekście hasła "szczurzy" z polskiego na angielski od Reverso Context: Śmierdział siarką i miał długi szczurzy ogon. Koński ogon u psa – objawy. Istnieje wiele charakterystycznych objawów końskiego ogona u psa. Należą do nich m.in.: ograniczone machanie ogonem lub całkowicie unieruchomienie ogona; ograniczenie ruchu, problemy z poruszaniem się, w tym również ze wstawaniem; wyraźna tkliwość zlokalizowana w tylnych częściach ciała; zaburzenia Inne klasyczne objawy zespołu ogona końskiego to: Trudności z oddawaniem moczu. Zaburzenia czucia w okolicy krocza i w części grzbietowej uda. Brak ochoty do skakania, choć występuje zgięcie kolanowe. Stopniowy niedowład kończyn tylnych. Nieleczony zespół ogona końskiego może doprowadzić do kalectwa psa i całkowitej Ponadto psiak przejawiający agresję bardzo często sygnalizuje swoje niezadowolenie warczeniem i szczerzeniem kłów. Niejednokrotnie połączone jest to z podwijaniem wargi i rozszerzaniem nozdrzy. Jego wzrok jest skupiony i stabilny. Jak do tego dochodzi lekko podniesiony nastroszony ogon, to mamy jak w banku, że nasz pupil jest wkurzony i Parę dni z życia mojego Hauczóra :)))Linki do UNBOXIN-gu cz. 3-ciej - https://youtu.be/BNJ_y_L_Ym4 6tej - https://youtu.be/kumeypIvJIoi np.11tej - https://y nonton a man and a woman 2016. Do czego służy ogon psa? Czy jest on mu właściwie do czegoś potrzebny? Jakie funkcje pełni? Dziś mamy dla Ciebie kilka ciekawostek, dzięki którym łatwiej będzie Ci odpowiedzieć na pytanie: po co psu ogon? Psie ogony – krótkie lub długie, cienkie lub puszyste, proste lub skręcone jak spirale. Niezależnie od tego, jak wyglądają, dla psiaków są niezastąpionym narzędziem do komunikacji z otoczeniem. Czy wiesz, że ogon psa jest najbardziej ruchliwą częścią jego ciała? Wszyscy właściciele psów doskonale znają sytuację, kiedy psiak, który nie może pohamować swojej radości, macha ogonem tak mocno, że rusza się właściwie całe jego ciało (a szczególnie jego… tylna część 🐕). A jakie emocje, oprócz radości, może przekazywać psi ogon? Jakie funkcje pełni i dlaczego właśnie takie? Poświęć kilka minut na przeczytanie naszego artykułu, a gwarantujemy, że wszystkie Twoje wątpliwości dotyczące psiego ogona zostaną rozwiane. Ogon u psa a wilczy przodkowie Według najnowszej wiedzy wilk to nie tylko, jak dotychczas twierdzono, kuzyn psa, ale również jego jedyny przodek. To u wilków należy więc dopatrywać się genezy zarówno elementów psiej anatomii, jak i pewnych wzorców jego zachowań. Do czego w takim razie ogon służy wilkowi? Zwierzęta te żyją w stadzie, w którym panuje określony porządek. Hierarchia ta ustala poziom podporządkowania poszczególnych zwierząt w grupie. Istnieje przywódca, tuż za nim jest kolejny osobnik, który podporządkuje się tylko przywódcy i tak dalej. To właśnie ogon pomaga w ustaleniu miejsca poszczególnych osobników w stadzie. Zarówno psy, jak i wilki komunikują się poprzez zapach. Gruczoły, które wydzielają zapach, znajdują się właśnie tuż pod ogonem (to dlatego dwa psy, które spotkają się na ulicy, obwąchują sobie te okolice). Wracając do wilków – osobnik, który czuje się pewnie w stadzie i zajmuje wysoką pozycję, ma ogon podniesiony do góry, a zapach wydzielany przez jego gruczoły jest mocno wyczuwalny. Jednak w momencie, kiedy obok pojawi się silniejszy wilk ze stada, ogon w jednej chwili opada, a wilk wciska go między tylne łapy, przyjmując w ten sposób postawę podporządkowaną. Zachowanie psiego ogona jest bardzo podobne. Kiedy psiak czuje się pewnie, ma uniesiony ogon i ochoczo nim macha. Kiedy boi się i nie czuje się bezpiecznie, podkula ogon pod siebie. Ogon u zwierząt pełni szereg różnych funkcji. Koty utrzymują dzięki niemu równowagę, spacerując po drzewach, czy wąskich płotach. Czy wiesz, że to właśnie dzięki ogonowi kot zawsze spada na cztery łapy? Małpy natomiast używają go jako organu chwytnego, który pomaga im w utrzymywaniu się na konarach drzew. Jaszczurki dzięki ogonowi mogą uratować swoje życie, gubiąc go i zostawiając w paszczy drapieżnika. U ptaków służy do sterowania, u ryb do pływania… a u psów? Po co psu ogon? Jak już wcześniej wspominaliśmy, pod psim ogonem skrywają się gruczoły zapachowe, dzięki którym komunikuje się on z innymi psami. Wzajemne obwąchiwanie się pozwala na ustalenie statusu oraz płci drugiego osobnika. Ogon u psa służy jednak głównie do okazywania emocji, jakie w danej chwili towarzyszą czworonogowi. To niesamowite, jak wiele możemy odczytać tylko z położenia i ruchów tej części ciała psa. Kiedy pies jest zrelaksowany i spokojny, jego ogon zwykle nie jest usztywniony i luźno opada ku ziemi. Kiedy jednak coś lub ktoś wzbudzi czujność psiaka, ten od razu zmienia postawę, zatrzymuje się w miejscu, a jego ogon lekko unosi się ku górze. Takie ułożenie ogona świadczy o lekkim napięciu, które pozbawione jest jednak zwykle nerwowości czy agresji. Jest raczej wyrazem grzecznego zainteresowania. Ogon psa służy oczywiście również… do merdania! Powszechnie przyjęło się, że merdanie jest zawsze oznaką radości i pozytywnych emocji. Okazuje się, że nie jest to jednak tak oczywiste, a rodzaj emocji okazywanych za pomocą merdania uzależniony jest od… kierunku, w jakim porusza się ogon. Badania wykazują, że merdanie w prawo oznacza zadowolenie, natomiast merdanie w lewo zupełnie odwrotnie – strach lub zdenerwowanie. Takie małe szczegóły, jak kierunek merdania psiego ogona, są zwykle niezauważalne dla właścicieli czworonogów, natomiast inne psy doskonale wyczuwają tego rodzaju sygnały. Gdy ogon psiaka jest podkulony i schowany, oznacza to, że pupil czuje się niepewnie lub boi się, natomiast sztywno postawiony i naprężony oznacza gotowość do ataku. Kilka ciekawostek na temat psiego ogona Wiesz już co nieco o psychologii psiego ogona. Na tym jednak nie kończą się ciekawostki, które dotyczą tej ważnej części ciała naszych pupili. O czym jeszcze warto wiedzieć? Merdanie ogona służy do wyrażenia emocji – to już wiemy. Okazuje się jednak, że psiak nigdy nie merda, kiedy przebywa sam. Zwierzak potrzebuje odbiorcy, drugiego psa lub człowieka, który będzie mógł odczytać przekazywane przez niego emocje. Przebywając w samotności nie ma do kogo kierować swoich komunikatów. Wiemy, że koty potrzebują ogona do utrzymania równowagi. Okazuje się, że niektóre rasy psów wykorzystują go dokładnie w ten sam sposób. Co prawda psiaki nie spacerują po wąskich pniach drzew, ale korzystają z tej funkcji ogona przede wszystkim podczas szybkiego biegu. W takich sytuacjach psi ogon nie tylko pomaga w utrzymaniu równowagi w biegu po linii prostej, ale również ułatwia nagłą zmianę kierunku. Zdarzają się sytuacje, kiedy psiak szybko kręci się w kółko próbując złapać w zęby własny ogon. Często tego rodzaju sytuacje śmieszą właścicieli czworonogów, ponieważ psiak wygląda wtedy, jakby doskonale się bawił. Faktycznie takie sytuacje mają związek z pewnym rodzajem rozrywki dla psa, jednak robi on to zwykle tylko dlatego, że jest… znudzony, bo jego opiekun nie poświęca wystarczającej ilości czasu na spacery czy zabawę ze swoim pupilem. Pies w ten sposób próbuje sam znaleźć sobie zajęcie. Jeśli Twój pies często próbuje gonić własny ogon, spróbuj zapewnić mu rozrywkę, częściej zabieraj na spacery i w ten sposób pozwól mu uwolnić drzemiące w nim pokłady energii. Czujnie obserwuj swojego psiaka – czasem niewinnie wyglądające gonienie ogona może być spowodowane dużo groźniejszą niż zwyczajna nuda nerwicą natręctw. Zwierzaki cierpiące na tę przypadłość często nie tylko kręcą się w kółko, ale również łapią zębami ogon, raniąc go do krwi. Powodem tego rodzaju zaburzeń może być stres spowodowany rozłąką, zaniedbanie, brak socjalizacji, czy nawet… nieprawidłowa dieta. Pamiętaj, że jeśli jakiekolwiek zachowanie Twojego psiaka wzbudzi w Tobie niepokój, koniecznie udaj się do specjalisty – być może wystarczy niewielka zmiana, by pomóc zwierzakowi i poprawić komfort jego życia. Ogon psa. Jakie skrywa tajemnice? Jak widać, po położeniu i ruchu ogona można odczytać wiele psich emocji. Warto o tym pamiętać i obserwować to, jak pies zachowuje się w różnych sytuacjach. Dzięki temu będziesz mógł bez problemu odczytać intencje Twojego psiaka w danym momencie i w porę zareagować, jeśli mowa jego ciała wyraża agresję czy chęć ataku. Mamy nadzieję, że nasz artykuł wyczerpująco odpowiedział na pytanie „po co psu ogon?”. I koniecznie podziel się z nami zdjęciami swojego czworonoga. Jesteśmy ciekawi, kiedy Twój pupil najczęściej merda swoim ogonem. Niedoczynność tarczycy u psa Czy wiesz, że wbrew panującej opinii niedoczynność tarczycy, występująca u ludzi, dotyczy także zwierząt towarzyszących? Z tego artykułu dowiesz się jakie są przyczyny niedoczynności tarczycy u psa, jak rozpoznasz ją u swojego pupila, oraz jak wygląda leczenie tego schorzenia. Sprawdź czy Twój pies ma predyspozycje do niedoczynności tarczycy – to bardzo poważne tarczycy coraz częściej rozpoznawana jest u psów, natomiast u kotów występuje niezwykle rzadko. W wyniku niedostatecznego wytwarzania hormonów dochodzi do zmniejszenia tempa metabolizmu. Zazwyczaj obserwujemy wówczas: ospałość,spowolnienie,otyłość,wyłysienia. Na szczęście objawy chorobowe można zatrzymać, a nawet cofnąć poprzez suplementację hormonów tarczycowych. Niedoczynność tarczycy najczyściej dotyka rasy psów: labrador retriever,bokser,golden retriever,beagle,sznaucer miniaturowy,dog niemiecki. Niedoczynność tarczycy u psów przyczynyNiedoczynność tarczycy u psa objawyDiagnostyka chorób tarczycyNiedoczynność tarczycy u psa leczenie Niedoczynność tarczycy u psów przyczyny Rodzaje niewydolności tarczycy u psów opracowano na podstawie umiejscowienia zaburzenia. Najczęściej obserwuje się: postać pierwotną,postać wtórną,rzadziej postać trzeciorzędową,niedoczynność tarczycy na tle innych zaburzeń. Przyczyny choroby, które prowadzą do powstania danego nieprawidłowego funkcjonowania gruczołu zostały przedstawione w tabeli poniżej: Najczęstsze przyczyny niedoczynności tarczycy u psa PierwotnaWtórnaTrzeciorzędowaInneWrodzony niedorozwójKarłowatość przysadkowaZaburzenie wydzielania tyreoliberynyNiedobór joduZanik na tle zapalenia limfocytarnegoNowotwór przysadkiZaburzenie przekształcania T4 w T3NowotworyZespół eutyreozy chorobowejZaburzenia białek wiążącychUsunięcie chirurgiczne gruczołuRadioterapiaOporność tkankowaLeki przeciwtarczycoweTorbiel przysadki U kotów niedoczynność tarczycy jest najczęściej skutkiem: usunięcia obu płatów tarczycy,leczenia radiojodem,przedawkowania leków hamujących tarczycę. Bardzo rzadko występuje postać pierwotna, spowodowana zaburzeniem rozwoju gruczołu lub zaburzeniem wbudowywania jodu. Objawy niedoczynności tarczycy u psów są charakterystyczne dla zmniejszonego metabolizmu i pojawiają się w średnim wieku, czyli około 4-6 lat. Występuje tu między innymi: ospałość,otyłość,nietolerancja na zimno – ciągłe „trzęsienie się”,zaburzenie zachowania,u kotów bardzo często występuje brak apetytu oraz łaknienia. Najbardziej charakterystyczne są objawy dermatologiczne, ponieważ pies/kot posiada symetryczne wyłysienia na tułowiu. Braki w okrywie włosowej pojawiają się też na końcówkach ogona – tak zwany szczurzy ogon (pies), na uszach, bocznych częściach szyi, brzuchu (kot). Zaobserwować można również: przebarwienia skóry,łojotok,suchy lub późno odrastający włos. Specyficzne są również zmiany w narządzie wzroku: opadnięcie powieki,zapalenie naczyniówki,owrzodzenie rogówki,odkładanie się lipidów w rogówce. Dodatkowo obecne są objawy układowe dotyczące układu krążenia, takie jak: spowolnione bicie serca,niemiarowe uderzenia serca. Ze strony układu rozrodczego obserwuje się: niepłodność,spadek popędu płciowego,brak rui,zanik jąder. U większych psów występują: niedowłady (neuropatia tarczycowa),porażenie krtani,porażenie nerwu twarzowego (są pozbawione mimiki),zaburzenie oddawania moczu. Bardzo rzadko schorzenie to występuje u szczeniąt lub kociąt. Jeśli już jednak wystąpi, taki stan określa się jako kretynizm. Szczenięta/kocięta takie mają nieproporcjonalną budowę ciała, szeroką dużą głowę, krótkie kończyny, kwadratowy tułów. Diagnostyka chorób tarczycy Chora tarczyca u psa – diagnostyka W celu rozpoznania chorej tarczycy u psa wykonuje się oznaczenie poziomu hormonów tarczycowych. Dodatkowo można wykonać badanie morfologiczne oraz biochemiczne krwi, które wraz z objawami klinicznymi da nam pełny obraz stanu klinicznego zwierzęcia. W przypadku niewydolności gruczołu występuje spadek poziomu hormonów tarczycowych. Pamiętaj, że nigdy nie należy oceniać funkcjonowania gruczołu tarczowego na podstawie oznaczenia jednego poziomu hormonu lub samego badania podstawowego krwi. Interpretację wyników należy zostawić lekarzowi weterynarii. Niedoczynność tarczycy u psa leczenie Rokowanie psów z niedoczynnością tarczycy zależy od przyczyny, ale zazwyczaj jest ono dobre. Okres przeżycia psa/kota odpowiednio leczonych jest taki jak w populacji zdrowej. Leczenie opiera się na doustnym podawaniu tabletek zawierających lewotyroksynę w dawkach 10-20µg/kg 2 razy dziennie. Lewotyroksyna jest lekiem z wyboru, który powinien przywrócić prawidłowe wartości hormonów. Można również stosować trójjodotyroninę w dawce 6-8µg/kg 3 razy dziennie oraz suplementować jod. Leczenie hormonami należy kontynuować przez przynajmniej 6-8 tygodni przed ostateczną oceną skuteczności, lecz poprawę stanu klinicznego widać już w pierwszym tygodniu leczenia. Kontrola reakcji klinicznej, polega na określeniu poziomu hormonów tarczycowych 4-8 tygodni po rozpoczęciu leczenia. Ważne jest to, aby badanie przeprowadzić 4-6h po podaniu lewotyroksyny. Takie badanie pozwoli lekarzowi weterynarii określić, czy dawka podawanego hormonu jest wystarczająca. Podsumowanie Jak postępować z psem z niedoczynnością tarczycy? Obecnie występuje duża populacja psów z klinicznie stwierdzoną niedoczynnością tarczycy, natomiast koty z tą jednostką chorobową należą do rzadkości. Należy pamiętać, że są różne przyczyny wystąpienia niewydolności gruczołu, dlatego nie wolno kierować się tylko wiekiem zwierzęcia przy podejrzeniu tej jednostki chorobowej. Obraz kliniczny z samego początku może nie być charakterystyczny, lecz przy wykonaniu niezbędnych badań szybko można postawić diagnozę i zastosować leczenie. Przy stosowaniu się do zaleceń lekarza, stan kliniczny zwierzęcia utrzymuje się na bardzo dobrym poziomie, objawy kliniczne ustępują bardzo szybko, a komfort życia naszego pupila jest zadowalający. Myślę, że po przeczytaniu tego artykułu wiesz już jak rozpoznać niedoczynność tarczycy u swojego psa i podejmiesz niezbędne kroki, jeśli pojawi się podejrzenie tej choroby. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, zachęcam do komentowania artykułu. Tak, psy mogą skręcić ogonHow to Tell If Your Dog’s Tail is SprainedPrzyczyny skręconych ogonów u psówNadmierne ćwiczeniaSuszenie na powietrzuZbyt długie krępowanieZwichnięty ogon psa leczenie Jako całość, nie mówimy zbyt wiele o przyczynach i leczeniu skręcenia ogona u psów – dopóki nie przydarzy się to Twojemu psu. W tym tygodniu natknąłem się na artykuł na ten temat i byłem całkowicie zafascynowany. Nie wiedziałam, że kontakt z zimną wodą może spowodować skręcenie ogona. Przekopałem się więc głęboko, bo chciałem wiedzieć wszystko. Co ciekawe, wiele z tego, co powoduje złamanie ogona u psa, jest całkowitą tajemnicą. „The X-Files” powinno zrobić odcinek o zimnych ogonach u psów. Chcę wiedzieć więcej! Zanim pójdziemy dalej, wydaje się, że to zjawisko jest określane innymi nazwami. Usłyszysz odniesienia, takie jak limber tail, cold tail, broken tail, swimmer’s tail, a nawet dead tail. Podczas gdy terminy są interesujące, omówmy to, co zimny ogon wygląda, jak również przyczyny i leczenie. Jak zawsze, zapobieganie jest najlepszym sposobem leczenia! How to Tell If Your Dog’s Tail is Sprained Podczas badań zauważyłam, że problemy związane ze skręconym ogonem są otwarcie dyskutowane wśród entuzjastów ras sportowych, jako że uraz ten jest powszechny u Labradorów, Golden Retrieverów, Pointerów i innych ras myśliwskich z długimi ogonami. Jednak problem ten z pewnością może dotyczyć również innych ras, takich jak Great Danes, Chihuahuas i, moja ulubiona rasa, Miniature Bull Terrier. Jeszcze bardziej fascynujące jest to, że psy z zakręconym ogonem mogą również skręcić ogon. Zwykle pies albo trzyma ogon prosto w dół, albo trzyma ogon jeden lub dwa cale od ciała, podczas gdy pozostałe 90 procent spada prosto w dół. Bolesny ogon jest pozbawiony jakiegokolwiek ruchu – pies próbuje utrzymać go w miejscu. Nie należy mylić bolesnego ogona z ogonem bojaźliwego psa, który może opadać lub chować się pod ciałem. Bolesne ogony są wiotkie i nieruchome – wyglądają prawie jak linia prosta skierowana ku ziemi. W przypadku psów z kręconym ogonem zauważysz, że ich ogony wiszą prosto w dół, ponieważ kręcenie ich ogonów do góry i na plecy jest bolesne. Zwichnięty ogon jest bardzo bolesny dla Twojego psa. Nie tylko zauważysz wiszący ogon, ale prawdopodobnie będzie on również bardzo bolesny, gdy zostanie dotknięty. Kiedy psy odczuwają ból, chowają się, dyszą, chodzą, ślinią się, rozszerzają oczy i stają się niespokojne. Niektóre ranne psy odmawiają nawet jedzenia lub poruszania się. Przyczyny skręconych ogonów u psów Nadmierne ćwiczenia Większość skręconych i złamanych ogonów jest spowodowana nadmiernymi ćwiczeniami. Zwykle dotyczy to psów-wojowników, które przesadzają z wysiłkiem fizycznym kilka dni w tygodniu. Ogon psa zawiera mięśnie, które łatwo mogą zostać przepracowane, szczególnie podczas długich i szorstkich sesji zabaw lub podczas pływania na długich dystansach. Psy używają swoich ogonów do utrzymania równowagi podczas zabawy i jako sterów podczas pływania, co może łatwo doprowadzić do wyczerpania mięśni. Suszenie na powietrzu Zimny ogon ma miejsce, kiedy ciało psa jest wystawione na działanie wody i strząsa z siebie nadmiar wody, aby wyschnąć na powietrzu. Może się to zdarzyć zaraz po kąpieli lub pływaniu. Lekarze weterynarii wciąż głowią się nad dokładną przyczyną występowania zimnego ogona. Zastanawiam się, czy długi wyrostek ma trudniejszy czas utrzymywania ciepła, zwłaszcza gdy jest mokry i narażony na działanie niskich temperatur, co z kolei powoduje, że mięśnie stają się sztywne i napięte. To moje osobiste przemyślenia i w żadnym wypadku nie jest to teoria. 🙂 Zbyt długie krępowanie Długie krępowanie psa może spowodować skręcenie ogona, szczególnie jeśli pies właśnie zakończył ciężki trening lub ostrą zabawę. Zaleca się, aby pozwolić psu rozprostować nogi co dwie godziny lub zatrudnić opiekunkę, która będzie wypuszczać psa kilka razy dziennie, jeśli jest on trzymany w klatce. Zwichnięty ogon psa leczenie Jeśli Twój pies wykazuje którykolwiek z tych objawów, zalecam natychmiastową wizytę u lekarza weterynarii. Nawet jeśli wiele przyczyn jest nieznanych, lekarz weterynarii może szybko wyleczyć zwichnięty ogon Twojego psa. Zazwyczaj przepisywane są leki przeciwzapalne oraz jeden do dwóch tygodni odpoczynku. W ciągu kilku dni zauważysz, że Twój pies czuje się znacznie lepiej. Pomimo, że kuszące jest przepracowanie naszych psów podczas weekendu, ważne jest, aby powoli budować ich wytrzymałość w czasie. Po długim treningu pozwól swojemu psu ochłonąć na dużej przestrzeni. Możesz urządzić piknik na 30 minut lub porozmawiać z przyjacielem, podczas gdy Twój pies będzie się rozciągał i relaksował. Jeśli chodzi o zimny ogon, dokładnie osusz psa ręcznikiem po kąpieli lub pływaniu. Upewnij się, że ogon i tył Twojego psa są całkowicie suche. Jeszcze lepiej wysusz sierść psa na niskiej temperaturze, trzymając suszarkę do włosów w odległości co najmniej 12 cali od jego skóry. Wsuń palce pomiędzy sierść i skórę psa, aby sprawdzić, czy nie ma na nich wilgoci. Jeśli Twój pies nie jest jeszcze całkowicie suchy, trzymaj go w cieple, dopóki nie będzie całkowicie suchy. Ping, ping, ping („The X-Files” theme). Czy Twój pies doświadczył już zwichniętego lub zimnego ogona? Choroby hormonalne a problemy z sierścią Rzadko kiedy widząc, że z sierścią lub skórą psa dzieje się coś niepokojącego, przychodzi nam na myśl, że źródłem problemu mogą być nieprawidłowości w wydzielaniu hormonów. Tymczasem wzrost sierści jest uwarunkowany utrzymaniem równowagi hormonalnej i dlatego wśród objawów zaburzeń w wydzielaniu poszczególnych hormonów, niemal zawsze spotyka się pogorszenie kondycji skóry i sierści. Jest to przede wszystkim nadmierne wypadanie włosa prowadzące do widocznego przerzedzenia a nawet wyłysienia sierści na grzbiecie oraz na bokach tułowia. Sierść staje się sucha, łamliwa i podczas szczotkowania wychodzi całymi kepami. Towarzyszą temu zmiany w spoistości skóry, która czasem staje się cieńsza, a czasem grubsza, mniej elastyczna, przesuszona lub pokryta łupieżem. Szukając przyczyn tego stanu rzeczy warto zbadać poziom hormonów, bo to może skrócić drogę do postawienia diagnozy i rozpoczęcia skutecznej terapii. Może się wówczas okazać, że głównym problemem nie są zmiany skórne, ale poważne schorzenie o podłożu hormonalnym, które je wywołuje i tylko jego wyleczenie pozwoli uporać się z dolegliwościami skórnymi. Można do nich zaliczyć: niedoczynność tarczycy Niedoczynność tarczycy charakteryzuje się uogólnionym zwolnieniem tempa metabolizmu. Może występować w postaci pierwotnej lub wtórnej. Postać pierwotna spowodowana jest zaburzeniami w funkcjonowaniu tego gruczołu lub też niedoborem jodu w psiej diecie. Zdarza się także, że pojawia się na skutek choroby nowotworowej lub stanów zapalnych tarczycy. Natomiast niedoczynność wtórna jest wynikiem zaburzeń w wydzielaniu hormonu tarczycy. Spośród objawów choroby należy wymienić: tendencję do tycia mimo ograniczenia ilości podawanej karmy, dysfunkcję przewodu pokarmowego, zaparcia naprzemiennie z biegunkami, skłonność do stanów zapalnych jamy ustnej, osłabienie popędu płciowego, niechęć do ruchu, osowiałość oraz zwiększoną wrażliwość na zimno. Jeśli chodzi o okrywę włosową, daje się zauważyć łojotok, symetryczne wyłysienia na bokach tułowia i grzbiecie nosa oraz charakterystyczny brak sierści na końcu ogona, który określa się jako ”szczurzy ogon”. Chorobę można potwierdzić określając poziom hormonów tarczycy we krwi, natomiast leczenie polega na podawaniu ich syntetycznego odpowiednika. nadczynność tarczycy Nadczynność tarczycy występuje znacznie rzadziej niż jej niedoczynność, częściej u kotów niż u psów. Jest to schorzenie spowodowane obecnością guzków w tarczycy, które są odpowiedzialne za zwiększoną produkcję hormonów T4 i T3 i nie reagują na fizjologiczne mechanizmy regulujące. Wśród objawów nadczynności tarczycy należy wymienić: zwiększone pragnienie i wydalanie moczu, wymioty, biegunkę, spadek masy ciała mimo dużego apetytu, ospałość, czasem podwyższoną temperaturę, brak chęci do zabawy oraz charakterystyczny wygląd - powiększenie i obwiśnięcie brzucha. Jeśli chodzi o sierść, ma ona tendencję do wypadania, na tułowiu pojawiają się plackowate łysiny, a skóra staje się cienka i delikatna. Leczenie polega na podawaniu ketokonazolu, w celu zmniejszenia produkcji sterydów a także wycięciu przysadki i nadnerczy. niedoczynność kory nadnerczy - choroba Addisona Choroba Addisona powstaje na skutek zniszczenia lub zaburzenia w działaniu kory nadnerczy odpowiedzialnej za produkcję hormonów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Nadnercze składa się z dwóch części: wewnętrzna, tzw. rdzeń, produkuje adrenalinę, zewnętrzna, którą stanowi kora, produkuje między innymi dwa bardzo ważne hormony sterydowe: kortyzol i aldosteron. Kortyzol reguluje różne reakcje biochemiczne, uczestniczy w metabolizmie białek, węglowodanów i tłuszczów, pobudza syntezę niektórych enzymów oraz pozytywnie wpływa na układ krwiotwórczy, stymulując wytwarzanie krwinek. Aldosteron kontroluje stężenie sodu i reguluje objętość wody w organizmie, co wpływa na objętość i ciśnienie krwi. Produkcja obu tych hormonów kontrolowana jest przez wytwarzany w przysadce mózgowej związek chemiczny, zwany ACTH. Ustalenie jego poziomu pozwala sprawdzić zdolność organizmu do produkcji kortyzolu: po podaniu ACTH u zdrowego psa, w przeciwieństwie do psa chorego, następuje wzrost poziomu kortyzolu we krwi. Terapia niedoczynności kory nadnerczy polega na podawaniu syntetycznych hormonów zastępujących te, których organizm psa wskutek choroby nie produkuje. Mechanizm powstania choroby Addisona nie jest dokładnie znany, najczęściej jest to reakcja autoimmunologiczna, w wyniku której organizm psa zaczyna działać przeciw sobie produkując przeciwciała, które niszczą korę nadnerczy. Do widocznego pogorszenia zdrowia dochodzi w stresujących dla psa sytuacjach, a przebieg choroby może mieć ostry lub przewlekły charakter. Według obecnego stanu wiedzy choroba Addisona jest nieuleczalna, ale przy odpowiednim jej kontrolowaniu i regularnym podawaniu leków można psu znacznie poprawić komfort życia. nadczynność kory nadnerczy - zespół Cushinga Zespół Cushinga (nadczynność kory nadnerczy) powstaje w wyniku przewlekle podwyższonego poziomu glukokortykoidów. W objawach skórnych dominują wyłysienia (często symetryczne), zanik skóry, matowość sierści, powstanie zaskórników, rzadziej zwapnienia skóry oraz wtórne infekcje. zespół feminizujący samców Jest to schorzenie, które pojawia się na skutek zwiększenia poziomu estrogenów, żeńskich hormonów w organizmie psa. Ich nadmierna produkcja spowodowana jest zazwyczaj toczącym się procesem nowotworowym jądra. Z kolei wysokie stężenia tych hormonów we krwi doprowadza do spadku produkcji innych hormonów tzw. androgenów, w tym testosteronu. Na skutek dominacji żeńskich hormonów płciowych pies upodabnia się do suki, obserwuje się powiększenie sutków a nawet wydzielanie mleka. Wśród pierwszych objawów choroby należy wymienić wyłysienie okolic narządów płciowych, krocza oraz brzucha. Potem pojawiają się także symetryczne wyłysienia na klatce piersiowej oraz kończynach, przebarwienia skóry, tłusty łojotok oraz nadmierna ilość wydzieliny w uszach. Psy leczy się podając im preparaty na bazie testosteronu, w przypadkach bardziej zaawansowanych pozostaje kastracja. przerost i zapalenie tarczki ogona Schorzenie ma podłoże hormonalne i występuje przeważnie u niekastrowanych samców, u których stwierdza się znaczne podwyższenie poziomem męskich hormonów we krwi. U suk zapalenie tarczki ogona jest wynikiem dysfunkcji jajników. Schorzenie ma jak widać podłoże hormonalne, przy czym może mieć charakter ogniskowy, ograniczony do konkretnego miejsca, lub wiązać się z ogólnie występującym pierwotnym lub wtórnym łojotokiem. Pierwszym objawem zapalenia tarczki ogona jest pojawienie się na grzbietowej stronie ogona, w odległości 3-5-cm od jego nasady, owalnych, wyraźnie odgraniczonych, stale powiększających się łysych plam. Skóra w tych miejscach jest tłusta i pokryta łojem, bardzo podatna na różnego rodzaju infekcje bakteryjne i grzybicze. Wówczas w tym miejscu może pojawić również obrzęk, zaczerwienienie i wypryski. Sposób leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby. Na początku poprawę może przynieść miejscowe stosowanie środków przeciwłojotokowych, przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych. Potem niezbędne jest podawanie antybiotyków, a jeśli to nie daje efektów pozostaje chirurgiczne usunięcie gruczołu ogonowego oraz kastracja. Więcej na temat przerostu i zapalenia tarczki ogonowej tutaj karłowatość przysadkowa Jest to schorzenie o charakterze dziedzicznym, którego przyczyną jest niedobór hormonów przysadki. Objawia się przede wszystkim zaburzeniem wzrostu oraz stopniową utratą włosa okrywowego, który jest słabo osadzony i łatwo wychodzi podczas szczotkowania. Prowadzi to do obustronnych wyłysień. Charakterystyczne jest to, że podszerstek pozostaje nietknięty. Obserwuje się również nadmierną pigmentację skóry oraz pogarszające stan okrywy włosowej zmiany, takie jak łojotok, powierzchowne zapalenia skórne oraz infekcje grzybicze Odpowiedzi Dla Ciebie nie ma ma np dla kota . koty dlatego nigdy nie zjedza ogona szczura bo ogolnie chodzi o jedzenie ogona ;p a ty chyba go nie zjesz co ?;p :)hehe niektórzy ludzie twierdzą że W OGONIE szczura znajduje się trucizna, ale rzekomo ona jest wytwarzana tylko u to W ogonie, a nie NA, więc głaskając i tak nic nam by się nie stało, nawet gdyby ta trucizna w środku była. xDtata mi opowiadał, że trucizna jednak jest, bo jak jego kot przyniósł do domu szczura i go zjadł(zauważyli tylko szczątki szczura), ogon nadgryziony to że kot okropnie się męczył i zaraz prawie zdechł. blocked odpowiedział(a) o 18:36 to taki MIT , ze szczury maja w ogonach strychninę ( to taka trucizna ). Od razu ci mówię , ze to absolutna bzdura i nie wiem kto to wymyślił. EKSPERTfaflimilia odpowiedział(a) o 20:30 To znaczy , że są na nim trujące bakterie . ;3 sevio odpowiedział(a) o 10:46 blocked odpowiedział(a) o 10:46 Czyli bakterie ma zaraza taka niby nie dotykaj lepiej Gabis<3 odpowiedział(a) o 11:23 Yyy,żal mi kogoś kto ci to powiedział!;pMoja koleżanka ma szczurcia i głaszcze go po ogonie i wgl,.i nie myje rąk i je kanapkę i nic jej nie jest;) To znaczy że ktoś Ci piękną bajkę opowiedział a Ty uwierzyłaś naiwnie. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

szczurzy ogon u psa